Bunga bahasa dalam Barzanji

Saya merujuk kepada tulisan di bawah, yang dipetik daripada sebuah laman web. Tulisan di bawah mengkritik beberapa kesilapan di dalam karangan Barzanji.

Sikap saya ialah, saya suka jika kita mengambil kira penjelasan 'mereka' dan mengambil kira bunga-bunga bahasa yang digunakan. Iaitu mungkin ada takwilat yang boleh diguna pakai ketika membaca bahasa-bahasa barzanji ini, tanpa saya menafikan beberapa fakta di bawah yang tidak boleh lagi ditakwil-takwil serta siapa itu barzanji.

Saya berikan contoh begini:

Allah berfirman yang bermaksud ( Jika kamu semua menolong Allah, Allah akan menolong kamu, dan Dia menetapkan kaki-kaki kamu.)

Bagaimana kita menolong Allah, sedangkan nas ayat di atas jelas menyatakan sedemikian. Benarkah Allah meminta kita menolongNya? Atau bukan begitu maknanya?

Ulama tafsirkan dengan menolong agama Allah. Dan juga mentafsirkan penetapan pada hati-hati, bukan tapak kaki ( sahaja )!

Saya suka kita memberi peluang takwil terlebih dahulu kerana jika tidak, maka mudah kita menjebakkan pengamal barzanji ini ke daerah bid’ah, kufur dan syirik, sedangkan apakah kita yakin mereka bermaksudkan sedemikian.

Tiada ulama ahli sunnah menyatakan Nabi boleh menghapuskan dosa, ( lihat pertikaian 1 ) baik daripada kumpulan salafiah, mahupun asyairah dan maturidiah. Barzanji dikaitkan dengan syiah. Tetapi ada juga ulama asyairah yang menerima bait2 syair ini, kalau pun tidak semua... Bukan begitu? Saya kurang pasti. Jadi saya fikir, di sana banyak kaedah-kaedah bahasa dan balaghah yang perlu direnung-renung juga.

Sebagai contoh kedua:

Allah tidak akan mengazab kaum yang ada bersama mereka Rasulullah saw.

Apakah hukumnya jika kita berkata : " Mereka diselamatkan oleh Rasulullah" dengan memahami bahawa yang menyelamat ialah Allah Ta'ala tanpa ragu2.

Bahasa itu digunakan untuk memuliakan Rasulullah dan menyedarkan sesiapa yang ingin sedar bahawa besarnya jasa Rasulullah saw. Kesimpulannya, penelitian secara mendalam sangat dituntut ketika menilai karangan-karangan berbahasa Arab sebegini, tambahan pula ia menyentuh amalan kebiasaan masyarakat terbanyak, yang perlu kepada hikmah yang tinggi.

Namun, saya tak pernah dan tak berminat pun nak membaca barzanji nih. Dan jika kesilapan yang berlaku itu memang jelas dan tiada takwil yang boleh digunakan, maka pembetulan adalah wajib.

Elbaritii.

Petikan tersebut :

“ Sebahagian Pertikaian (Kekeliruan dan kebatilan) Daripada Sekian Banyak Kebatilan : ”

Pertikaian 1 – Syair - “Salam atasmu (Muhammad) wahai pernghapus dosa (ya maa hayal zunuub)”

Hujah (Pegangan) ahlus Sunnah:
(Hanya Allah lah) Yang mengampunkan dosa, dan Yang menerima taubat; Yang berat azabNya; Yang melimpah-limpah kurniaNya; tiada Tuhan melainkan dia; kepada-Nyalah tempat kembali. (al-Mu’min (40): 3)

Oleh itu, maka Tetapkanlah pengetahuanmu dan keyakinanmu (Wahai Muhammad) Bahawa Sesungguhnya tiada Tuhan Yang berhak disembah melainkan Allah, dan mintalah ampun kepadanya bagi salah silap Yang Engkau lakukan, dan bagi dosa-dosa orang-orang Yang beriman - lelaki dan perempuan; dan (ingatlah), Allah mengetahui akan keadaan gerak-geri kamu (di dunia) dan keadaan penetapan kamu (di Akhirat). (Muhammad (47): 19)

“Dan aku merasa berdosa, maka ampunilah dosaku wahai Tuhanku! Sesungguhnya tidak ada yang boleh mengampunkan segala dosaku kecuali Engkau” (al-Azkar, m/s 177. Cetakan Pertama an-Nawawi – Dinukil daripada kertas kerja kuliah Ust. Rasul Dahri)

“Demi Allah! Sesungguhnya aku memohon keampunan Allah dan bertaubat kepada-Nya dalam sehari semalam lebib tujuh puluh kali”. (Hadis Riwayat Bukhari)

Pertikaian 2 – Syair - “Salam atasmu (Muhammad) wahai tempat bernaung dan meminta (ya kahfau wa maqsod)”

Pertikaian 3 – Syair - “Salam atasmu (Muhammad) wahai tempat memohon segala hajat (ya kullal maraam)”

Hujah (Pegangan) ahlus Sunnah:

Katakanlah (Wahai Muhammad): "(Tuhanku) ialah Allah Yang Maha Esa; "Allah Yang menjadi tumpuan sekalian makhluk untuk memohon sebarang hajat; (al-Ikhlas (112): 1-2)
Engkaulah sahaja (Ya Allah) Yang Kami sembah, dan kepada Engkaulah sahaja (tempat) kami memohon pertolongan. (al-Fatihah (1): 5)